مصرف کنندگان روزانه به طور فزاینده ای ریسک های مالی مختلفی را متحمل می شوند.
او، اینمن و میتال (2008) نشان دادند که خودکارآمدی ریسک پذیری را در بین مردان بیشتر از زنان افزایش می دهد. تحلیل 153 خطر! گیمشوها نشان میدهد که شرکتکنندگان مرد با خودکارآمدی نسبتاً بالایی که بر اساس درصد پاسخهای صحیحی که ارائه کردهاند اندازهگیری میشود، شرطهای مالی پرمخاطرهتری نسبت به زنان در «Daily Doubles» انجام میدهند، جایی که شرکتکنندگان قبل از شنیدن سؤال، برخی از بردهای خود را شرط میبندند. مطالعات دیگر نیز به یافته های مشابهی دست یافته اند.
دانش عینی مصرف کنندگان با دانش ذهنی آنها متفاوت است. دانش سرمایه گذاری مالی عینی، اطلاعات دقیقی است که با استفاده از آزمون یا آزمون اندازه گیری می شود. دانش سرمایه گذاری مالی ذهنی نشان دهنده ارزیابی خود مصرف کننده از میزان آگاهی اوست.
جامی، آتا (2019)، «کنترل بر موقعیتها و بالاتر از آن: تأثیر دیدگاههای بالا بر ریسکپذیری،» مجله تحقیقات بازاریابی، 56 (2)، 230-244. https://doi.org/10.1177/0022243718813544
کروگر جونیور و دیکسون (1994) یک ارتباط قوی بین خودکارآمدی بالا و ریسک پذیری در بین مدیران و مدیران ایجاد کردند. میتال، راس و سیروس (2002) نتیجه را در زمینههای مختلف تکرار کردند و نشان دادند که مدیران بازاریابی، بهویژه آنهایی که با موقعیتهایی با چارچوب مثبت مواجه میشوند، با افزایش خودکارآمدی، احتمال بیشتری برای سرمایهگذاری زمان و پول در سرمایهگذاریهای مخاطرهآمیز دارند. افزایش خودکارآمدی، توجه تصمیم گیرندگان را به جای زیان های احتمالی، بر دستاوردهای بالقوه متمرکز کرد.
سیاست و جنسیت
هان، کیوهونگ، جیهه جونگ، ویکاس میتال، جینیونگ دانیل زیونگ و هاجو آدام (2019)، “هویت سیاسی و ریسک مالی: بینش هایی از جهت گیری سلطه اجتماعی،” مجله تحقیقات بازاریابی، 56 (4)، 581-601. https://doi.org/10.1177/0022243718813331
نکته مهم این است که دانش عینی لزوماً ریسک پذیری را هدایت نمی کند. بنابراین، آژانسهای خدمات عمومی، حامیان مصرفکننده و شرکتهای خدمات مالی که علاقهمند به درک و تغییر بالقوه ریسکپذیری مشتریان خود هستند، باید به جای سرمایهگذاری صرفاً در سواد مالی، نحوه تأثیرگذاری بر خودکارآمدی و کنترل درک شده را در نظر بگیرند.
اطلاعات بیشتر از Impact در JMR
-
گزارش CNBC در سال 2019 نشان داد که حدود نیمی از آمریکایی ها در بخت آزمایی دولتی بازی می کنند که فروش سالانه آن بیش از 71 میلیارد دلار است و هر فرد به طور متوسط بیش از 1000 دلار در سال برای بازی های لاتاری خرج می کند. خرید بیمه، شرط بندی در ورزش، و قمار کازینو نشان دهنده انواع دیگری از ریسک مالی است.
میتال، ویکاس، ویلیام تی راس جونیور، و مایکل سیروس (2000)، “نقش ظرفیت و قابلیت موضوع در تعیین سرمایه گذاری تلاش”، مجله تحقیقات بازاریابی، 39 (4)، 455-468. https://doi.org/10.1509/jmkr.39.4.455.19122