سحابی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سحابی ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد پراکندگی معمولاً باعث می‌شود که سحابی‌های بازتابی به رنگ آبی دیده شوند (نور خورشید نیز توسط جو زمین پراکنده می‌شود و به همین دلیل آسمان در روز آبی است). معروف‌ترین آنها شامل سحابی موجود در خوشه ی پروین، سحابی سه تکه و آی سی 2118 هستند. سحابی خارج کهکشانی توده‌های عظیم و پیوسته گازی نیست، بلکه مجموعه‌ای است از ستارگانی شبیه ستارگان کهکشان . رصدهای انجام شده نشان می‌دهد خاصیت طیفی نوری که از این سحابیها صادر می‌شود، بسیار شبیه به نوری است که از خورشید خود ما خارج می‌گردد.

نجوم ارتباط با خداست , ارتباط با بینهایت است ( مایک سیمونز )

در مرکز چنان بقایایی، پالسارها (ستاره‌های تپنده) شناسایی شده‌اند. به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای میان‌ستاره‌ای، سَحابی یا میغ‌واره گفته می‌شود. سحابی‌های سیاره‌نما بازمانده‌های ستاره‌هایی شبیه خورشید هستند.

دانستنی‌ها در مورد سحابی

سحابی به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای میان ستاره ای گفته می شود. این جرم زیبای آسمانی در فاصله بیش از ۱۳۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی شکارچی قرار دارد و گستره آن ۲۴ سال نوری تخمین زده می‌شود. سحابی چشم خدا یکی از شگفت‌انگیزترین سحابی‌ها در کیهان محسوب می‌شود که در صورت فلکی دلو در فاصله ۶۵۵ سال نوری از زمین واقع شده و وسعت آن حدود ۳ سال نوری است. با این توضیحات تا حدود زیادی تفاوت اجرام مذکور با کهکشان‌ها و ستاره‌ها مشخص شده است؛ اما در ادامه شرح بیشتری در این رابطه ارائه می‌دهیم. با رسیدن قرن 18، شمار سحابی‌های کشف شده شروع به افزایش کرد و ستاره‌شناسان شروع به تنظیم لیستی از آنها نمودند.

کشف دنباله عظیم یک ستاره

در حین چرخش این ابر از حالت کروی خارج شده و شکل قرصی بخود گرفت . با ادامه چرخش سنگهای نزدیک خورشید به هم پیوستند و سیاره های درونی را تشکیل دادند . در نواحی دورتر یخ یا سنگ و فلز به هم پیوستند و سیاره های خارجی را شکل دادند .

سحابی تاریک ابری از گرد و غبار و گاز است که گازش نور میدان‌های ستارگان یا سحابی‌های تابان پشت سرش را که از این ابر می‌گذرند، انواع سحابی جذب می‌کند. سحابی‌های تاریک، که به سحابی‌های جذبی نیز معروفند، هیچ تشعشعی از خود ندارند، ولی ممکن است نورهای جذب شده را به شکل امواج رادیویی یا انرژی مادون قرمز یا فرو سرخ دوباره بتابانند. شاید جرم سحابی‌های تاریک چندین هزار بار از جرم خورشید بیشتر باشد. اگر یک سحابی به اندازهٔ کافی جرم داشته باشد، در نقطه‌ای از زمان موادش فشرده شده و تبدیل به ستاره می‌شود.

  • با این حال اولین مشاهدات دقیق در انتظار دانشمند معروف کریستیان هویگنس در 1659 بود.
  • در سال 1786 آن دو “فهرست 1000 سحابی و خوشه‌های ستاره‌ای جدید”شان را منتشر نمودند، آنها در سال‌های 1786 و 1802 ادامه‌‌ی فهرست را نیز منتشر نمودند.
  • در آن زمان، هرشل معتقد بود که این سحابی‌ها خوشه‌های ستاره‌ای حل‌ نشده‌ای بودند، دیدگاهی که البته او در سال 1790 پس از مشاهده‌ی احاطه‌ی یک ستاره بدست سحابی اصلاح کرد.
  • مثلا سحابی پنجه گربه در فاصله ۵۵۰۰ سال نوری از زمین، رنگ سرخش را مدیون اتم‌های یونیزه هیدروژن است.
  • بخشی از این گازهای میان‌ستاره‌ای از اتم‌ها و مولکول‌های خنثی ساخته‌شده، درحالی که بخش‌های باردار (پلاسما)، مثل یون و الکترون‌ها نیز در این گاز وجود دارند.